اگر ناگهان به شما بگويند که مبتلا به ديابت هستيد ممکن است دچار واهمه و سردرگمي شويد. اگر چه اين دلواپسي گذراست و در ابتداي کشف يک بيماري در هر فردي طبيعي است اما در خصوص ديابت، واقعيت اين است که با رعايت چند نکته ساده مي‌توان تا حدود زيادي قندخون را کنترل کرد.
چند روز پيش مشغول بررسي آماري در خصوص ديابت و هزينه‌هاي آن بودم که متوجه شدم بودجه‌اي که آمريکا هر سال براي بيماران ديابتي خود و کنترل و پيشگيري از اين بيماري صرف مي‌کند تقريبا به اندازه بودجه کل يک سال کشور ماست. از اين آمار مي‌توان حدس زد ديابت چه بيماري گراني است. همچنين درمي‌يابيم ديابت چه عوارض گزنده و آزاردهنده‌اي دارد. ديابت، بيماري عروق و اعصاب کوچک است و آنها را از بين مي‌برد. مي‌پرسيد چه جاهايي در بدن عروق و اعصاب کوچک دارد؟
جواب اين است: تقريبا همه جا! يعني تمام بدن به خاطر ديابت در معرض آسيب است اما حساس‌ترين و مهم‌ترين جاها زودتر علايم خود را نشان مي‌دهند. چشم، قلب، کليه و انگشتان پا و شبکيه چشم پر از مويرگ‌هاي باريک خوني است که با پيشرفت ديابت مسدود مي‌شوند و مويرگ‌هاي جديدي جاي آنها را مي‌گيرد که البته آنها هم بعد از مدتي مسدود مي‌شوند و مويرگ‌هاي جديدي توليد مي‌شوند. اين اتفاق آن‌قدر تکرار مي‌شود که ديگر در شبکيه چشم، جايي براي سلول‌هاي بينايي باقي نمي‌ماند و ذره ‌ذره ديد فرد تار و محو و درنهايت نابينا مي‌شود.